Hoe maak je een shrug?

Een shrug is een “schouderwarmer”, oftewel een heel kort en simpel bolerootje of mini vest. Het is niet moeilijk te maken. De basis is gewoon een rechthoekige lap, die je deels aan elkaar naait. Ik maakte een shrug van prachtige wol, maar jullie hebben ʻm nog niet helemaal af gezien.

Een shrug breien

Toen ik mijn rondbreimachine via Marktplaats kocht, keek ik ook nog even verder daar voor sokkenwol. Dus voor 17,50 Euro kocht ik deze strengen Meilenweit en Ecopuno merino, beiden handgeverfd.

Die kleuren pasten precies bij mijn Didi rok, met dezelfde tinten blauw, bruin en groen, die ik onlangs aanpaste. Het elastiek dat ik aanzette is inmiddels te wijd! De rok begon te slobberen, dus ik heb de band nog iets strakker gemaakt.

Het shrug patroon

Bovenstaande merino wol is zowel sokkenwol als “gewone” wol. Ik begon met het opzetten van 153 steken voor een rand met een ajour patroon, gewoon op breinaalden. Het ajourpatroon herhaalt zich elke 9 steken. Na dit randje zette ik alles over op de breimachine. In een sneltreinvaart (heerlijk!) breide ik daarop 260 rijen, wat neerkomt op zoʻn 80 cm. Daarna hevelde ik de steken weer over op breinaalden, om het laatste stukje ajour aan de andere “mouw” te breien. Dat tweede stukje ajour wordt trouwens nooit zo mooi als het eerste. Want eigenlijk begin je daarmee aan de verkeerde kant.

Ik hou van al mijn breiwerken een soort logboek bij. Dat doe ik in het schrift dat ik van mijn moeder kreeg, met haar verhaal hoe oma sokken breide. Dat werkt erg prettig. Je onthoudt namelijk nooit alle details van je werk. Als ik nu een nieuwe shrug ga maken, is dat meteen een verbeterde versie!

In het zonnetje, met een warme lap op schoot! Het ajour patroon dat ik gebruikte komt bij Blij dat ik brei vandaan, van de Zeeuwse handwarmers of labadissen. Omdat het geen eigen patroon is, deel ik het hier niet vanwege het copyright.

Hoewel de strengen zo op het eerste oog bijna gelijk zijn, is de Ecopuno mijn favoriet. Het is zachter, en heeft ook minder bruin dan de Meilenweit. Ik koos ervoor om de “mouwen” van Ecopuno te maken en de rug van de andere wol.

De shrug naaien

Je kunt op verschillende manieren de shrug naaien. Ik koos voor het “tube” model. Op de foto zie je hoe de beide kanten deels aan elkaar zijn genaaid. Je kunt ook ervoor kiezen alles meer in een driehoekig model te vouwen. Dat naaien doe je gewoon met een naald met een dik oog (anders kan je breiwol er niet door) en met de hand.

Daarna ga je de shrug “blocken”. Je maakt hem nat, spant hem op met spelden en laat ʻm drogen. Je werk wordt gewoon mooier hierdoor, gladder.

“Doutzen” met shrug

Tot slot is het tijd om ons fotomodel de shrug te laten showen, hahaha. Tsja, dat ben ik dus. Ik maak alles voor mijzelf, ik draag het, dus ik kom op de foto… Altijd weer een gedoe 😉

Het positieve nieuws: het draagt heerlijk, de wol is lekker zacht en prettig warm nu met de opkomende herfst. Het eerlijke verhaal: hoewel ik gek ben op shrugs en bolerootjes, flatteren zij mij niet.

Ik moet eigenlijk een wat langer modelletje maken, met een braaf knoopje in de taille. Op zich ben ik daar nu mee bezig. Van de bruine wol die ik had, maak ik een echt vestje. Ik moet er nog een dingetje aan doen (drie geborduurde streepjes, met een kraaltje, op het koppie van de pauw erop), dan is ʻie klaar. Vijf minuten werk, maar het vestje ligt al dagen op mijn aandacht te wachten…

Hopelijk kan ik ʻm volgende week laten zien! (P.S. Ben je nieuwsgierig, al mijn projecten zijn te volgen via Instagram, dan krijg je een kijkje achter de schermen.)