Kapers op de kust

Een kaper staat al lang op mijn verlanglijstje. Nee, niet zo’n engerd die mensen gijzelt, maar een ouderwets kledingstuk dat muts en omslagdoek in één is. Lekker voor de winter dus. Historische patronen vinden is echter lastig. Meestal werd een patroon niet opgeschreven, maar van moeder op dochter doorverteld. Onlangs kreeg ik een laatste zetje om met dit project te starten…

Kaper

Op Marktplaats vind je sporadisch kapers voor volwassenen, maar daar begin ik niet aan. Op de foto zien ze er al tamelijk mottig en oud uit. Bovendien zijn de hoofdjes uit de vorige eeuw een stuk kleiner dan mijn kersenpit. Op de foto zie je kinder varianten op de kaper uit het Klederdrachtmuseum Amsterdam, volgens mij ook (deels?) gehaakt.

En ja, dit soort dingen ga ik echt dragen. Graag zelfs! Het lijkt mij heerlijk warm. Bovendien heb je nooit meer last van een gat tussen je muts en je sjaal, waar de koude wind precies doorheen blaast. Waarschijnlijk ga ik niet voor de blauwe pompoentjes, maar maak ik die van mij ook zwart.

Breimachine

Mijn kaper ga ik maken op de breimachine. Want ik brei heel langzaam en anders wordt het zo’n project dat nooit afkomt.

Onlangs kreeg ik een laatste zetje om met mijn kaper te gaan starten. Mijn schoonmoeder gaf met kerstmis een paar dozen met wol mee! In eentje zaten vier dezelfde bollen Royal acryl zwart bij.

Nou, ik heb geen flauw idee hoeveel ik nodig zal hebben, maar dat lijkt mij zeker genoeg voor een kaper. Ik zag ze, en wist meteen wat ik ermee ging doen. Met de restjes kan ik misschien nog bijpassende wanten maken.

Gevolgen

Ik ga binnenkort nog eens zoeken of ik online toch nog een kaper patroon kan vinden. Misschien dat historische tijdschriften hints geven… Ik draag tegenwoordig een heerlijke houtje touwtje jas in giraffen style. Maar die past niet bij een kaper, dan moet ik echt een mantel gaan maken, met geweldig nepbont langs de mouwrand en onderkant! Heerlijk, weer een leuk nieuw project!