Mijn marine sokken zijn als mijn leven…
Mijn sokken zijn als het leven… De mooie kant steekt boven mijn schoen uit. Dat er enkele steken zijn gevallen en opgehaald, zit mooi verstopt daaronder. Alleen als ik mij thuisvoel bij jou, dan gaan mijn schoenen uit en zie je mijn echte ik…
Breimachine
Dit paar is al even terug op de breimachine gemaakt, maar ik had nog niet de kans gehad erover te bloggen. Ik ben momenteel zo druk met de Knipster wedstrijd… Ik maakte ze niet tegelijkertijd, maar na elkaar. Dit is Superba stretch katoen van Rico Design. De samenstelling is 79% katoen, 18% polyamide en 3% polyester. Ik gebruikte wit en jeanskleur. Zo jammer dat ze niet alle kleuren van de regenboog hebben!
Twee kleuren
Mijn eerste werkstuk op de machine in twee kleuren. Strepen maken is op zich niet zo moeilijk, maar ik heb een moeilijkheidje ingebouwd. Ik wilde een witte zool, dus ongestreept. Dat houdt in dat je soms halverwege de draden om elkaar heen draait bij de machine. Want je wilt geen gaten in het midden! Het boord en de teen zette ik over van breimachine op breinaalden.
Mijn sokken zijn als het leven (net als mijn babyquilt)… De mooie kant steekt boven mijn schoen uit. Dat er enkele steken zijn gevallen en opgehaald, zit mooi verstopt daaronder. Er zit een soort vies streepje op de witte voetzool, waarschijnlijk kwam de draad een keer klem te zitten tussen de slee (ik bedoel dat beweegding) en kwam er smeer op. Maar dat gaat er misschien uit in de was. En zo niet, dan valt er met dat vlekje wel te leven.
Als ik mij op mijn gemak voel bij jou, dan doe ik mijn schoenen wel uit en zie je de sokken helemaal, net zoals ik ben…
Te klein
Wat niet bij mijn leven past, is dat de sokken te klein zijn. Nee, ik voel mijn omstandigheden niet als een strak keurslijf. Gelukkig niet. Het is een kwestie van uitproberen van nieuwe mogelijkheden, waar ik erg van hou: nieuwe dingen leren. In dit geval dus de werking van mijn breimachine.
Ik heb precies het aantal rijen gebreid dat bij mijn groenblauwe paar voldeed, maar helaas. In totaal kwam ik op een voet van hiel tot teen uit op 20 cm, terwijl ik bij handmatig breien na 20 cm pas aan de teen ga beginnen…
Dus voortaan ga ik maar weer meten met de centimeter aan de breimachine, in plaats van op mijn tellertje te vertrouwen. Vertrouwen is trouwens een groot woord, want hij is een beetje kapot. Ik kan niet vlot terugzetten naar 0, dus moet ik standen noteren en daar mijn benodigde rijen bij optellen…
Eigenlijk is het zo dat wanneer je onderweg een foutje maakt met de breimachine, je beter alles kunt uithalen en opnieuw beginnen. Want hoe dan ook blijven die herstelde gaatjes lelijk.
Back to life
Ik keer aan het einde van dit blogbericht terug naar mijn leven. Ik ben blij dat ik bij leer. Want ik weet gewoon dat het volgende paar sokken beter wordt, en het paar daarna nog mooier. Maar dat komt weer na 17 mei, als Knipster voorbij is!
