Sokken uit Bombay?

Bij ons in de stad zijn er gelukkig zelfs twee wolwinkels, plus in het nabijgelegen dorp een grote creawinkel. Ik ben dus niet volledig aangewezen op internet. Want het blijft toch lekker om eerst de wol even met je eigen handen te voelen, voordat je koopt. De DIY Diva ging op zoek naar een leuk bolletje voor haar eerste paar machinegebreide sokken en eindigde in Bombay!

Sokkenwol

Bij de winkel waar ik kwam, was het aandeel sokkenwol beperkt. Ze hadden al helemaal geen merino. Ik kocht de bol van Katia Socks vanwege de kleurcombinatie (“Bombay”): prachtige tinten tussen groen en blauw en alles daartussen. Het kostte 7,25 Euro. De gedachte dat de wol eigenlijk een beetje als een schuursponsje aanvoelde, duwde ik naar mijn achterhoofd, omdat ik met mijn favoriete kleuren in handen stond… Tsja, vreemd genoeg is het hoofdbestanddeel toch katoen (41%). De rest bestaat wel uit 39% wol, 13% polyamide en 7% polyester. Het is superwash, en ja, dat komt keurig uit de was. Maar voortaan kies ik toch liever voor merino of volledig katoen. Want dit zijn niet de sokken die ik als eerste uit mijn sokkenlade pak, het paar voelt zo stug aan.

Breimachine

Na veel proeflapjes durfde ik het aan om een sok te proberen op de breimachine. Deze wol voelt wel niet zo lekker, maar is lekker dun voor mijn fijnbreier.

De eerste sok maakte ik tot en met de hiel. Op YouTube had ik diverse filmpjes gekeken over hoe je de hiel kan maken op een eenbedsmachine. (Op een dubbelbed kun je gelijk rondbreien, wat met sokken natuurlijk veel makkelijker is).
Na de hiel haalde ik ‘m af en zette ‘m op de pennen. Ik minderde, tot ik op mijn vaste verhoudingen zat.

De tweede sok durfde ik al meer 😉 . Die is helemaal machinaal gemaakt! Zowel met hiel als teen! Je houdt dan een richeltje over, net als bij koopsokken. Maar bij mij zat dat onderaan, ipv boven. En ja, dat voel je bij het dragen…

Afwerking

Je naait alleen de zijkanten aan elkaar. Dat kan mooier, met een bijna onzichtbare steek, maar ik koos voor de matrassteek in grove variant (=grote halen gauw thuis).

Ik begon met een contrastkleur in open opzet. Die kobaltblauwe draad trok ik later weg om het op de breinaalden te zetten en op traditionele wijze het boord rond te breien. Nadeel van boven eindigen bij een sok is dat je dus ook daar afhecht. Daardoor wordt het bij mij strakker dan je zou wensen bij een boordje. Want daar rek je immers flink om de sok aan te kunnen trekken.

Machinale sokken

Ik kan mij voorstellen dat sokken breien op de machine als een tierelier gaat, als je de techniek goed beheerst. Nu was het vooral uitproberen, maar dan denk ik dat je in een uurtje wel een sok breit. Als je twee sokken naast elkaar op de breimachine zet, ben je uiteraard nog sneller klaar… Normaal, dus op de hand, doe ik ongeveer een maandje over een sok. Dan ga ik niet constant achter elkaar door, maar pak ik vooral ’s avonds bij de tv mijn breiwerk op. Sowieso ben ik vrij langzaam met de pennen. Het verschil tussen een uurtje (plus een uurtje “montage”) en een maandje is natuurlijk enorm!

Het aantal steken dat ik opzette was (uiteraard) anders dan bij een handmatige sok, want ik brei losser dan deze fijnbreier… Volgende keer maak ik weer een volledig machinegebreide sok en dan zal ik ook een tutorial maken, met de aantallen steken die ik op de Passap M-201 gebruik. Waarschijnlijk is dat eveneens bruikbaar op andere breimachines.