Ken jezelf: figuuranalyse

Als je kinderen hebt gekregen, dan verandert dit je lijf. In de meeste gevallen niet ten goede 😉 Nou was ik daarvoor ook niet superslank, hoor… Hoe jouw lichaam er ook uitziet, het belangrijkste is dat je er blij mee bent! Daarnaast is het handig om te weten wat jou flatteert. Inmiddels ben ik er wel achter dat ik in een ongetailleerd dik donzig ski jack net een plofkip ben. Nu ga ik op zoek naar wat mij mooi staat!

Reeks

Deze blogpost is er eentje in een reeks van mijn zoektocht naar de ideale garderobe. Al eerder schreef ik over de invloed van kleuren en de kleurenanalyse. Daarnaast dacht ik na over hoeveel kledingstukken je nodig hebt. Ook je favoriete stijl kwam aan bod.

Top of flop?

Je figuur blijft een gevoelig punt. Ik zit in de besloten Facebookgroep Zelfkledingmaken en zie op die manier heel veel foto’s voorbij komen met dameslijven, gehuld in een nieuwe creatie. Ik sta positief in het leven en op die manier is er (bijna…) altijd wel iets aardigs te zeggen, bijvoorbeeld over het leuke stofje. Anderen zijn wat eerlijker (?) en zeggen ronduit: dit flatteert je niet. Meestal lokt dat weer een discussie uit of je dit wel mag zeggen.

Als je je leven lang dit soort kritiek op je lijf krijgt, kan dat verwoestend werken op je geest. Misschien is dat wel de reden dat ik daarover mijn mond hou op Facebook. Want ik denk dat deze dames zelf ook heus wel zien waar de “probleemzones” zitten in het nieuw gemaakte kledingstuk.

Maar aan de andere kant kan het ook heel verhelderend zijn. Ik zit lekker in mijn vel en rondom mijn buik zelfs heel lekker;-) Toen ik onderstaande blogpost over mijn zelfgemaakte rok in de Facebookgroep plaatste, kreeg ik gelukkig ook een eerlijk verhaal te horen. Misschien waren de reageersters dat wel, omdat ik zelf al aangaf dat deze rok geen topper voor mij werd.

Zij schreven dat ik had moeten letten op de richting van de lijnen van de set. Door het gebruik van verschillende kleuren versterkte ik de horizontale lijnen, waardoor mijn lijf uit drie delen leek te bestaan, hetgeen niet flatteert. De kracht van Marilyns jurk was juist dat zij, die voor haar tijd ook al fors was met maatje 40, verticale plooien had, alles in één kleur.

Nu was het niet mijn bedoeling mijzelf of mijn rok te vergelijken met Marilyn. Ik had de link gelegd vanwege de waaiende rok, waardoor je bij mij mooi de (anders verborgen) plooi kon zien… Toch was ik blij met deze tip en in het vervolg zal ik er zeker op letten hoe ik kleuren “stapel”.

Appeltje … eitje!

Je kent de termen wel, want de damesbladen staan er vol mee. Heb jij het peerfiguur, of ben jij een zandloper of H-model? Ook Trinny en Susannah schreven er een boek over vol.

In een donzig ski jack ben ik net een plofkip…

Ik vond het lastig om uit te maken wat mij goed staat. Foto’s waren voor mij een goede hulp. Volgens de “kenners” ben ik een appeltje. Dit houdt in dat ik goed moet letten op het accentueren van mijn taille. Dat klopt, want in een ongetailleerd dik donzig skijack ben ik net een plofkip. Mede-appeltje Anske van AJStoffenspulletjes schreef een uitgebreide what to wear over ons figuur. (PS Haar nieuwe blogs vind je op http://www.stoffenspulletjes.com/)

Of toch niet?

Maar… je kunt hier ook vraagtekens bij zetten, zoals de Berlijnse Anushka doet. Dit terwijl zij op haar blog into-mind streeft naar de perfecte garderobe! Want het gaat erom wat je flatteert, oftewel slanker maakt, hetgeen weer draait om het kritiseren van een vrouwenlijf. Zij zegt dat het belangrijker is je lekker te voelen in wat je draagt omdat je het leuk vindt, dan om wat je slanker maakt. Liever dik met uitstraling!

Dat is waar, maar ik vond het ook echt niet leuk toen een collega vroeg of de derde op komst was, omdat ik een “fout” jurkje voor mijn figuur aanhad… Dus hou ik vanaf nu toch maar vast aan wat mijn sterke punten zijn. Mij helpt het goed om foto’s te kijken en daarvan te leren.

Wat figuur betreft is het duidelijk: de nadruk moet op de taille, exact waar ‘ie hoort te zitten. Geen verhoogde taille’s dus, zoals je hier bij de maxi-jurk ziet (heeeel goedkoop bij Zeeman in de laatste uitverkoopweek). De stof vind ik geweldig, de kleur “redt” me nog een beetje, maar het model is rampzalig. Ook van de gekochte blazer (Didi) zit de knoop net iets te hoog voor mij. Dan zie je mijn buik precies er tussen piepen. De zwarte Zeeman jas is helemaal top, met de riem precies in de taille.

De trouwjurk uit de KnipMode van februari 2009 vond ik zo leuk, dat ik ‘m van tricot (en zonder rits) maakte. Voor de verhoogde taille had ik op mijn hoede moeten zijn… Die plooi voorin vond ik a. niet mooi en b. vermoedde ik dat ‘ie mijn voormalige babyhuisje zou accentueren. Nou ja, dat deed ook de gerimpelde variant… De jurk zit trouwens heerlijk en ik heb ‘m toch heel wat aangehad. Pas toen de stof die ik ooit van schoonmoe kreeg ging pluizen, heb ik ‘m afgedankt.

Ik heb een zwak voor bolerootjes, helaas. Want ze staan mij voor geen meter. Wat dat betreft is een fotoconfrontatie links heel duidelijk. Misschien dat ik toch ooit in de herkansing ga met een jurk daaronder. Dat hakt je lijf ook minder in stukjes.

De hele set komt uit de KnipMode, de bolero is van mei 2006 en de rok maart 2011. Die rok maakte ik al eerder voor mijn Maxima outfit. Wat moeten we verder nog bespreekbaar maken? De “deling” door de verschillende stoffen van mijn lijf in de breedte? De stofcombinatie die gewoon veel te warm is voor de winters van de laatste jaren? De vouw die in de rok blijft zitten, maar die ik niet durf/kan strijken? Nee, laten we hier maar over ophouden…

De rechterfoto vind ik zelf een twijfelgeval. Ik kreeg de tuniekjurk van een buurvrouw (jawel, wij hebben een soort tweedehands netwerk in de buurt). Volgens mij staat ‘ie mij door de drukke print en de aandacht afleidende watervalhals erg goed, terwijl deze tuniek niet echt getailleerd is. Ik voel mij er in ieder geval lekker in.

Geen figuur-issues

Mocht je je zorgen gaan maken over mijn mentale gezondheid, dan kan ik je volledig geruststellen. Dat hoeft echt niet!!! Dit is voor mij een normaal leerproces van wat mij goed staat en verder heb ik eigenlijk geen figuur-issues. Ik ben blij met een geweldig stel gespierde benen, mijn eveneens gespierde zwemschouders en -armen. Met die brede rug moet ik rekening houden in patronen (wat extra ruimte erbij), maar het misstaat niet. Ook zijn mijn armen iets langer dan die van de gemiddelde mens, zo blijkt altijd uit zelfmaak patronen. Ook daar zijn zo’n 2 cm extra geen overbodige luxe, maar wederom: geen puntje voor bij de psycholoog op de divan… 😉 Kortom, ik ben dankbaar voor mijn (gezonde!) lijf.

Ik sluit af met een laatste, zelfgekochte, twijfelaar met wederom een iets verhoogde taille. Deze Paarse Didi set roept niet alleen een figuur-, maar ook een stijlvraag bij mij op: past het nou wel of niet bij mij, dat gefladder met al die ruches en strikjes? Ik neig de laatste tijd steeds meer naar een not, maar het draagt in ieder geval heerlijk!

Letten jullie bij het zelf maken van kleding ook op het model of het je staat, of ga je gewoon uitsluitend voor “leuk!” ?

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren