Ik haak aan

Mijn persian tiles cardigan is bijna af. Ik ben aan de sluiting begonnen. Maar ik heb ook wol voor een nieuw project besteld!

Afsluiten

De sluiting voor mijn persian tiles vestje heb ik zelf verzonnen. Het originele patroon is immers voor een deken en ik wil nu een sluiting met knoopjes.

Het is wel raar om opeens zonder patroon verder te gaan. Ik begon met twee “granny” rijen van stokjes in paars en roze. Maar let op: dat maakt de rand wel losser, minder stevig. Daarom ging ik daarna over op knalroze vasten en stokjes, met groene banen en twee kruisjes. Het is natuurlijk wel zaak om de kruisjes van het linkerdeel en het rechterdeel op dezelfde hoogte te krijgen.

Als buitenrand koos ik weer voor blauw. Daar moet ik nu nog wat rijen vasten met knoopsgaten en knoopjes aan haken en dan ben ik klaar. Want inmiddels hebben de mouwen ook een boordje in blauw en roze gekregen. Ik hoop trouwens wel dat bij het blokken van de sluiting de krullen eruit gaan. Want dat omkrullen baart mij wel zorgen…

Vervelen?

In een kastje bewaren wij onze cadeaubonnen. De uit-eten bonnen liggen voorlopig verdrietig te wachten op betere tijden. Maar in mijn envelop vond ik nog twee ongebruikte VVV bonnen. Heerlijk! Ik heb dus “gratis” de 8 benodigde bollen wol gekocht voor mijn Olga cardigan. Ik probeer altijd eerst of een use your stash mogelijk is, maar als dat niet kan, dan “mogen” cadeaubonnen toch niet blijven liggen tot ze verlopen… 😉

Via de VVV bon is Caroʻs Atelier een van de weinige wolaanbieders online. Ik ben zeer tevreden over de snelheid en service. #nospon. Voor de grootste maat van mijn nieuwe vestje zijn 8 bollen nodig en die heb ik besteld. Door corona ben ik wel iets breder geworden, maar ook weer niet zo breed. Maar ik wilde voorkomen dat tegen de tijd dat mijn vest bijna klaar is (een jaar of twee of drie???) ik wol tekort kom en dat dit niet meer verkrijgbaar blijkt.

Ik sluit ook niet uit, dat ik bij het voorpand besluit te verlengen, omdat anders mijn buik er onderuit piept.

Je ziet het niet op deze foto, maar je haakt met heel dun garen en een dito haaknaald. Heel anders dan mijn gebruikelijke “Grote stappen gauw thuis” . Dus ja, ik verwacht echt dat ik hier jaren mee bezig ben. Maar dat is goed. In de tussentijd kan ik mijn persian tiles vest dan dragen tot het versleten is.

Moeilijk

Altijd als ik een haakpatroon lees, dan is mijn eerste gedachte: “Moeilijk hoor!” Meestal is het bijbehorende grafische, getekende plaatje dan mijn redding. Dat doorgrond ik sneller dan teksten vol haakafkortingen en aantallen herhalingen. Kijken naar de eindfoto helpt ook goed.

Ook bij de Olga cardigan ging het zo. Ik volg braaf de volgorde van het patroon, dus ben begonnen aan de bloemen onderaan de mouw. Wel ga ik eerst een mouw maken, dan het lijf en tenslotte de laatste mouw. Want stel je voor dat ik twee mouwen maak en dat daarna blijkt dat het niet past… Ik begin trouwens met maat XL, dat moet passen met mijn brede rug.

Dit is mijn eerste kantbloemetje. Leuk om te doen, en je raadt het al: als je er een paar hebt gemaakt, dan zit het patroon en de herhaling al wel in je hoofd. Dat is mooi, want voor de mouw moet ik er 18 aan elkaar gaan maken 😉

Ik hoef mij voorlopig niet te vervelen… Fijne week allemaal!