Weer een Watson
Van de restjes die overbleven na het knippen van een fijn shirt maakte ik weer een Watson bralette. Toen ik deze post typte, ontdekte ik opeens dat ik over het shirt ook nog niet geblogd had. Dat komt volgende week wel, eerst mijn nieuwe aanwinst voor mijn lingeriela showen!
Watermeloen
Ik heb zo geaarzeld toen ik de stof zag. Het is een kinderstofje van Nooteboom en het was liefde op het eerste gezicht. Ik had namelijk nog een stapel lappen liggen om eerst op te maken…
Toch ging ik overstag. Van de resten maakte ik weer een Watson. Gewoon, omdat dit een fijn patroon is. Ik had zoveel over, dat ik de smalle en de brede variant kon maken.
Het werkt ook fijn “aan de lopende band”, dus twee tegelijk naaien. Je herhaalt dan steeds, dus hoef je minder opnieuw na te denken 😉
Aanpassingen
Mijn vorige Watsons vond ik wat strak aan de onderband. Het paste maar nét en de sluiting moest op het grootste gaatje. Dus ik voegde een flink stuk extra toe bij de sluiting. Helaas vergat ik dat eerst en moest ik die stukjes later aan naaien…
Je ziet daarvan het extra stiksel in het wit. Alle fournituren (sluiting en elastiek) komen uit China bij Ome Ali vandaan. Dat bevalt goed, maar je moet geen haast hebben. Meestal moet je een maandje wachten op je bestelling. Maar nu heb ik voldoende voorraad in huis.
De band voerde ik met gewoon zwart katoen. Dat bevalt goed, want dat heb ik meestal wel in huis, in tegenstelling tot speciale mesh.
Een goede les
Ik ben blij met mijn nieuwe bralette, vooral omdat de sluiting heel laag valt. Handig bij een achter ruim opengesneden shirt in de zomer! Ook de stof maakt mij vrolijk als ik ‘m aantrek.
Maar de sluiting is niet top. De stevigheid komt uit een strakke onderband, zo heb ik nu geleerd. Hij trekt op, en de dames blijven niet lekker rustig in de cup zitten. Mijn volgende Watson (die gaat er zeker komen) zal de gulden middenweg opzoeken. In ieder geval wordt de onderband dan weer wat strakker, maar niet té.
