Paul McCartney & concert armbandjes van lint

Het leuke van het hebben van kinderen, is dat je bijblijft. Nou ja, voor zover mogelijk dan. Ik ben altijd nieuwsgierig naar de nieuwste trends en daar hebben bijna zestienjarigen goede voelsprieten voor. Zo bracht ze dochter mij al op het spoor van de cartoonbag (hip in Londen!) en nu dus concert armbandjes met songtitels. Zelf was ik afgelopen maandag 8 juni 2015 bij Paul McCartney in de Ziggodome in Amsterdam en natuurlijk ging ik op zoek naar zijn concert armbandjes…

Misschien heb je geen flauw idee waar ik het over heb. Dit zijn ze dus, haar concert armbandjes van lint, gekocht onlangs bij het concert van the Vamps in Amsterdam. Vijf lintjes met een kraal voor 5 Euro. (Kassa…). De paarse songtitel die zij omheeft is “Cecilia, you’re breaking my heart”. Het leuke van wat ouder zijn, is dat je liedjes weleens in de originele versie hebt gehoord… Kennen jullie ‘m ook nog?

Sir Paul

Helaas was Sir Paul niet zo hip, dus heb ik geen concert armbandjes kunnen kopen. Hij zit meer in andere sferen, want ik zag wel een tentje met ‘Meatless Monday’. Het concert, met de vertrouwde muziek uit mijn seventies jeugd, was trouwens super. Zeker als je bedenkt dat er een zeventiger op het podium staat: eentje zonder buikje, met geverfd haar (vind ik meestal heel suf bij een man, maar voor Paul McCartney gelden andere wetten;-), die goed bij stem was.

Naast veel oud werk van the Beatles en Wings waren er ook enkele nieuwe nummers die ik niet kende. Een paar heel aardig (zoals een liefdesliedje voor zijn 3e vrouw Nancy en een harmonieus nummer bij een computergame), maar ook één heel slechte: een soort house-trance nummer, dat halverwege leek te ontsporen en een beetje uit de maat liep. Toch waardeer ik dat wel, want tegelijkertijd was het een experiment van een zeventiger om de muziek van nu te vangen. Dat geeft aan dat je niet alleen stil bent blijven staan in je eigen succesvolle verleden.

Het concert was elke cent waard, wat maar goed is ook, want je wilt niet weten hoeveel een kaartje kostte (iets met net 3 cijfers voor de komma, jawel). Ik was nog nooit in de Ziggo Dome geweest, dus keek mijn ogen uit. Ik zat tweede ring, dus bijna helemaal bovenin. Nou, heb ik geen hoogtevrees, maar die trappen zijn wel steil hoor. Maar een voordeel van een oudere artiest is een eveneens wat ouder publiek, dus iedereen bleef gezellig op zijn stoel zitten swingen. Want staan had ik wel een beetje eng gevonden… Ik moet wel eerlijk blijven: het waren niet alleen maar oudjes, maar eigenlijk zag je drie generaties fans. Grappig hoor!

Het was de tweede keer dat ik Sir Paul zag optreden. In 1989 had ik ‘m samen met mijn ouders in de Ahoy in Rotterdam meegemaakt. Technisch was het toen voor het eerst mogelijk om ook oude, ingewikkelde Beatlesnummers zoals Sgt. Pepper live te spelen met synthesizers. En ik zal nooit vergeten hoe mijn moeder schrok van het vuurwerk dat werd aangestoken bij Live and let die… Dat nummer kwam maandag ook weer langs, nu nog spectaculairder! Nog meer vuurwerk, je voelde de warmte, geweldig!

Het leukste van het concert was echter, dat zo duidelijk het plezier van het muziek maken er vanaf spatte. Niet alleen bij Paul McCartney zelf, maar ook bij de rest van zijn fantastische band.

Zelf maken

Maar goed, helaas geen concertarmbandjes dus. Geïnspireerd door the Vamps ben ik toch met dat armbandjes idee aan de slag gegaan. Nou had ik een tijdje terug bij de Wibra van dat schattige lint op een mooi sierklosje gekocht. Maar ook bij de Action en andere zaken is dat verkrijgbaar.

Je meet gewoon een lint af rond je pols, maar met zo’n 7 cm extra per uiteinde. Zo kun je de kraal (met een aardig groot oog) opzij schuiven, om het armbandje aan en af te doen. Hoe simpel wil je het hebben?

Dit is mijn versie geworden, helemaal DIY Diva met mijn lijfspreuk en allerlei naaigerei!