Bericht uit Drenthe

Het was een heerlijke vakantie in het mooie Hooghalen, met veel handwerken. Maar ik was niet de enige die aan de slag ging daarmee…

Kamp Westerbork

We zijn al diverse keren op vakantie geweest in Drenthe, maar tot nu toe hadden we nog nooit kamp Westerbork bezocht. Het lag op loopafstand van ons vakantiehuisje en de meiden hadden nu ook de leeftijd om het aan te kunnen.

Het pad er heen was al indrukwekkend: erlangs stond een enorme hoeveelheid spoorbielzen met bordjes met namen van concentratiekampen en aantallen personen die op transport waren gezet. Op sommige bielzen hadden mensen steentjes gelegd, een Joods gebruik dat ook op grafstenen gedaan wordt. De foto hieronder toont slechts vier van de spoorbielzen…

Opgeteld werd het een flinke wandeltocht, het pad vanaf ons park naar de parkeerplaats bij het museum van Westerbork, daarna het sterrenpad (aanrader!) richting kamp en terug via de bosroute en weer het bielzenpad. Jongste dochter had een vriendinnetje meegenomen deze vakantie. Dan is zo’n monstertocht een goede start…

Van het kamp zelf hebben we maar een fractie gezien, omdat we beseften dat de terugreis nog zou volgen. Wat we zagen was bijzonder. Het huis van de kampcommandant is bewaard in oude stijl, met een grote glazen “kas” er omheen gebouwd. Ook het monument met de mensenaantallen zagen we, en de treinwagon, waaruit via een luidspreker de namen klonken van de mensen die op transport zijn gezet. Gruwelijk.

Door het goede weer was ik in korte broek en t-shirt op pad gegaan. Foutje. Ik ben lek gestoken door rare muggen. Raar in de zin dat letterlijk elke muggebult ontstoken raakte in de dagen erna, en ik gek werd van de jeuk en pijn. Gelukkig hielpen paracetamollen en hadden we anti-histamine (in hooikoortstabletten) mee. Maar: in Westerbork mag je niet klagen, vind ik, gezien de geschiedenis.

Assen

Op zondag is in Assen echt niets te doen, dus gingen we langs bij Bartje. Uiteraard wilde de pubers niet naast het ventje poseren. Op het terras gooide de serveerster mijn chocomel om, waardoor mijn weinige kledingvoorraad opeens nog sneller opraakte.

Borger

Bij een manege in de buurt (Les chevaux in Buinen) hadden de meiden van tevoren een buitenrit geboekt. Dat beviel zo goed, dat we later in de week terug gingen voor nog eentje. Nu zouden zij een bosrit van 2 uur maken, dus gingen paps en mams naar Borger. Ik moest echt een nieuw shirt kopen, geheel tegen mijn principes in. Want ik maak mijn hele garderobe inmiddels zelf. Uiteindelijk een zwart Hema’tje gekocht van verantwoorde katoen, waarop ik thuis dan maar eens los ga met Staphorster stip stempels.

De foto bij het grootste Hunebed in Nederland, bij het museum van Borger bleek een keerpunt. Natuurlijk zie ik mijzelf in de spiegel, maar dit plaatje was confronterend. Wat een flinke dame staat daar voor de flinke stenen. Mijn zelfgemaakte shirt van poppenhuisprint gaat volledig uit proporties bij de bovenkant, want ja, daar zitten ook extra (corona) kilo’s. Mijn zwarte Japanse denim Burda broek zit heerlijk, maar de stugge stof flatteert niet.

Na de vakantie ben ik begonnen met dé omslag in mijn omgang met eten. Het was iets dat ik eigenlijk al jaren wilde. Net voor vertrek hoorden we van de dokter dat het ook nodig is om cholesterol verantwoordelijker te gaan eten en dat opgeteld met die foto was het zetje dat ik nodig had. Misschien extreem, maar ik lees veel voedingsboeken en ga zelfs richting plantaardige voeding (veganisme).

Het lukt mij eindelijk om te minderen met suiker. Aangezien het woord “zoet” in mijn achternaam zit, grapte ik altijd dat ik sowieso erfelijk belast was als zoetekauw. Belangrijkste ontdekking: suiker gaf mij een extra, ongezond hongergevoel de hele dag door. Nu ik niet meer snoep, heb ik nauwelijks tussendoortjes nodig. Ook ga ik meer noten eten, wat ik vanuit mijn jeugd nooit heb “geleerd”.

Maar genoeg over mijn voortgang op weg naar “het goede leven“, dit blijft een crea blog!

Groningen

Groningen was slechts een half uurtje weg en bleek geweldig. Lekker weer, gezellig sfeer en twee blije shoppende pubers.

Ik zag een gebreide sjaal/wanten/handschoenen set en een vest in postzakstijl. Ook hing er (rechts) een vest met de vlag van Groningen ingebreid. Mooi werk en leuke inspiratie.

Altijd als ik op pad ga, dan fotografeer ik historische pandjes en dergelijke. Ooit, als ik oud/met pensioen/niet meer zo mobiel ben, dan ga ik met die groeiende fotoverzameling iets leuks doen. Groningen bleek vol te zitten met mooie art deco panden.

Haken

Ik zei het al, ik was niet de enige “aan de haak”. Ik vond eindelijk de rust om de bloemengrannies te haken, die een verbinding vormen in mijn Olga cardigan. Het is het minst leuke deel van het patroon tot nu toe. Bovendien weet ik: als deze rij klaar is, dan gaat er aan het einde van het vestje nog zoʻn gedeelte komen. Brrr. Het is maar goed dat het een zomers vestje is, dat ik volgend jaar pas klaar “hoef” te hebben.

De meiden zijn ook enthousiast aan het haken. Vriendin B. kwam met het idee een deken (!) te haken voor haar bed, zoals gezien op TikTok. Alleen had zij geen dikke lontwol gekocht online, maar veel dunnere (5 mm.) chenille draad. Ik was voorbereid, dus ik had mijn voorraad dikke haaknaalden mee. Aangespoord door haar vriendin had dochterlief ook besteld: 10 bolletjes chenille.

Inmiddels zijn we druk aan het meten gegaan nadat de eerste bol is opgehaakt. We zitten op 5 cm deken met 1 bol. Er moesten dus nog 25 (!) bollen bijbesteld worden. Gelukkig haakt het snel op. Ik help ook mee/ik doe alles en je haakt gelijk ruim 1 cm per rij. Elke dag haak ik nu tussendoor een paar rijen, waardoor het varieert van 3 tot 5 cm wat erbij komt. Had ik al verteld dat dochterlief een tweepersoonsbed heeft 😉

Gewoon

Voor mij begint de werkweek vandaag. Alles is weer gewoon… Ach, regelmaat is ook wel lekker! Fijne week allemaal.