Een perfecte trui en naar Parijs

Nou, in ieder geval een aparte titel voor dit blogje… Maar ik mag voor mijn werk een lezing houden in Parijs begin maart, dus kom maar op met alle mode en stoffenmarkten tips! Daarnaast show ik jullie vandaag mijn nieuwe trui, die echt heerlijk zit.

Parijs

Parijs is altijd goed, dus toen ik de kans kreeg om voor mijn werk daarheen te gaan, zei ik natuurlijk “Ja!”. Wel wordt het hard werken hoor, twee dagen op een beurs bij een stand, en ook een lezing (van een uur!) houden in het Frans. Dus ik vrees dat ik alleen even in de lunchpauze buiten kom, en ’s avonds om te eten, waarna ik op mijn bed stort…

Ik ga samen met mijn chef, dat is wel o.k. Helaas kunnen man of kinderen dat weekend niet langskomen, dus langer blijven wil ik niet. Ik ken mijzelf namelijk: een vorige keer dat we voor een congres extern waren, heb ik ontzettende heimwee naar mijn gezin gehad.

We gaan met de Thalys, dus gelukkig niet vliegen… Maar goed: kom maar op met je tips. We zitten in het 15e arrondissement, dus zo’n beetje “onder” de Eiffeltoren. Weet je daar leuke winkeltjes, restaurants (liefst vego) of goede sites om Parijs te ontdekken, dan hoor ik het graag!

Sweater

Tsja, een echte overgang naar mijn sweater heb ik niet, ik heb geen toepasselijk bruggetje.

Het is een raglan geworden, dat is toch mijn favoriet. Ik ben gek op kleurencombinaties met dat soort mouwen. Het is een kopie van een gekochte New Yorker trui, die ik verknipt heb als patroon. Dat deed ik vorige zomervakantie al, in ons vakantiehuisje in Duitsland. Maar pas in het najaar maakte ik de nieuwe sweater.

Ik heb ‘m feestelijk op de foto gezet, want eindelijk heb ik een fijn raglan patroon, dat groot genoeg is op mijn schouders. Ik ben lang op zoek geweest, heb veel andere dingen getest en aangepast.

Hier zie je een oude foto, met dito bril… De bovenkant zit gewoon niet goed.

Blij mee

Je ziet het aan mijn lachende gezicht: hier ben ik blij mee. Het is echt zo’n trui die je als eerste uit de kast trekt. De mouwen zijn van een rest mint velours, waar ik al eerder een sweater van maakte. Het donkerblauwe is velours de panne. Leuk om te zien, maar nooit echt lekker om te dragen met die gladde achterkant. Daarom koos ik bewust voor deze combinatie, want ik draag altijd een hemd, dus op mijn buik voel ik het velours de panne niet. Maar de mouwen zijn dus van het zachte velours.

Mijn moeder droeg vroeger ook wel velours truien, en dan wilde ik als kind altijd “snuffelen” aan die heerlijk zachte trui. Ik denk dat daar mijn voorkeur voor dit soort truien vandaan komt!

Fijne week allemaal, ik ga nog wat sleutelen aan mijn Franse toespraak…