Winterjassen

Winterjassen maken vind ik altijd leuk. Het is ook hét kledingstuk om veel geld mee te besparen. Momenteel loop ik vaak in mijn trouwjas!

Trouwjas

Jawel, vele jaren na de heugelijke dag draag ik nog steeds mijn trouwjas! Ik maakte een hoodiejack van blauw bont, want mijn trouwoutfit had diverse blauwe accenten. Het is nog steeds een heerlijke jas, al wordt de voering van wit satijn bij de hals steeds geler. Daar moet ik eens mee aan de slag, want eigenlijk ziet dat er niet meer uit…

Er zit 9 jaar tussen beide foto’s. De brillen zijn anders, de rest niet 😉

Het jack is fijn, maar niet praktisch op de fiets. Want de wind giert al snel door een sluiting van 3 brandenbourgs… Ook is de hals vrij open, wat met een goede sjaal nog wel te verhelpen is. Dus ik twijfel of ik veel energie ga steken in het vervangen van de vergeelde binnenvoering. Want ook de buitenkant is wat gesleten door het dragen en wassen. Maar…het is wel een jack met herinnering!

Misfit

Ik heb meerdere winterjassen in mijn kast. Hoewel ik het patroon al had gebruikt voor een blazerjasje, bleek deze wintervariant toch een misser.

Heel lang had ik al gezocht naar zo’n mooie suedine-bont stof, maar voor binnen is ‘ie te warm. Buiten is de open hals (je ziet het al op de foto) niet top, maar wel te verhelpen met een sjaal. De sluiting, alleen met een riempje, is (natuurlijk…) veel te weinig in de kou.

Vervolgens heb ik heel lang gedacht over een refashion, want door de aparte zijnaad die naar voren loopt, kun je niet elk patroon erop leggen. Mijn (voorlopige) oplossing: een korte bodywarmer, van hetzelfde patroon als mijn gouden bodywarmer die standaard op kantoor ligt.

Winter

Als het echt koud wordt, komt de giraffen monty coat uit de kast. Lekker dik, maar opnieuw: niet praktisch op de fiets. Want doordat deze jas vrij lang is, moet je oppassen niet te blijven hangen achter je zadel als je afstapt.

Koopjassen

Verder heb ik nog wat gekochte jassen, uit de periode voordat ik alles zelf ging naaien. Een exemplaar is ooit gekocht door Oma Elly, maar nu (helaas…) mijn erfstuk. Een grijze lange damesjas, wel getailleerd door mij en geschikt voor nette outfits. Misschien dat ik ‘m nog wat ga versieren met grote rode geborduurde rozen onderaan. Dan zal ik de jas ook eens fotograferen voor een outfit blogpost. Hij is niet superwarm, maar meer een herfstjas. Mijn nieuwe nepleren zwarte handschoentjes met studs van de Primark staan hier vast fijn bij.

Mijn topper van de afgelopen jaren was echt de Zeeman jas. Hoewel gemaakt van wol (of in ieder geval een kriebelige imitatie) droeg ik ‘m graag, vanwege het gevoel dat ik erin kreeg: een echte damesjas, die flatteerde.

De gouden accenten (band) heb ik zelf toegevoegd, want zo’n Zeeman jas kom je natuurlijk op elke straathoek tegen. Mijn buuv heeft ‘m ook, in het paars. Grappig is dat zij zelf ook creatief aan de slag is gegaan, en nu een jas met grote bloemen onderaan heeft.

Burdastyle

Omdat ik dus nog een soort ultieme, praktische winterjas wil maken, die wel aan kan op de fiets, was ik zoekende naar een goed patroon. Ik zag ‘m in de bibliotheek en kocht de Burda van november 2017 zelf na lang aarzelen (ik wil geen zolder vol patronenbladen). Het getailleerde patroon lijkt op mijn Zeeman jas. Wel zou ik geen strikcentuur maken, maar er een gesp op zetten.

Voor ooit… Want ik naai eerst nog even verder aan wat andere projectjes.