Als je dochters commentaar hebben
Als je dochters commentaar hebben op je kledingkeuze, wat moet je daarmee? De DIYDiva houdt van opvallende kleding. Al jaren loop ik vol tevredenheid in mijn lekker warme giraffenjas, maar volgens de Divaatjes kan die echt niet meer…
Giraffenjas
Ik droeg ‘m al toen ik zwanger was van jongste dochter, inmiddels al zo’n dertien jaar geleden. Na mijn zwangerschap nam ik de jas in, zodat ik er langer plezier van kon hebben. Nou, dat heb ik nog steeds. Maar gisteren zei oudste dochter: “Mam, je kan niet overal in je giraffenjas blijven aankomen”. Ook jongste had al eerder gezegd dat de jas niet kon, maar momenteel is zij in een fase dat alles aan mama stom is. Daar kan ik mij niet aan storen, want dan heb ik geen leven meer.
Wat er echter bij kwam, is dat ik die ochtend lekker de modespecial van de Volkskrant Magazine had gelezen. Met een artikel waarin modekenner Cécile Narinx vertelde over het commentaar van haar dochter over haar kledingkeuze. “Niet dat hoedje erbij mam, we gaan niet naar een concert van de Toppers…” Cécile was er achteraf blij mee geweest, want ze zag in dat dochterlief gelijk had.
Tsja.
Jarenlang ben ik gewend geweest mij qua kledingkeuze aan niemand te storen en commentaar naast mij neer te leggen. “Pippi Langkous is alive en heet nu de DIY Diva!” Er zijn andere vlakken in mijn leven waarin ik mij genoeg aanpas…
Maar nu waait steeds de wind uit dezelfde hoek.
De man
Daarom vroeg ik nu een eerlijk commentaar aan de man. En ja, ook hij vond dat mijn giraf met pensioen mocht. Die jas was vooral leuk geweest toen de kinderen hun bijpassende versie droegen. Ja, ik beken: destijds hadden jongste en baby er ook eentje. En getailleerd was deze jas al helemaal niet (ondanks mijn commentaar van wel), volgens man.
Dus ik ging overstag.
Overstag
Overstag, maar wel op mijn manier. Ik heb altijd een plan B. De giraffenjas is heerlijk, maar kent wel wat slijtage aan de voering. Dus ik ben bereid om ‘m op te gaan geven.
Maar dan maak ik uiteraard weer een nieuwe jas voor volgende winter. Ik heb al stof op het oog, die ook bijzonder is! Eigenlijk gaf alle kritiek mij precies het laatste zetje om een mailtje daarover te gaan sturen…
Plan B
Het lokale museum is dicht. De renovatie duurde jaren, maar nu is het einde in zicht. Het museum is ook tamelijk textielgericht. In de museumwinkel zijn er mooie stoffen te koop. Ik ben geabonneerd op hun nieuwsbrief en die bracht dit weekend een verhaal over de samenwerking met een beroemde textielkunstenares. Het bleek dat zij ook nog eens op een natuurlijke en milieuverantwoorde manier haar stoffen verfde. Iets dat helemaal bij mij past, sinds ik op weg ben naar “het goede leven”.
Dus ik heb een paar dagen geleden een mail gestuurd of wij kunnen samenwerken. Met twee meter van die (hele mooie en dure) stof kan ik een prachtige jas maken. Op mijn blog en social media deel ik het maakproces en het achterliggende verhaal van het museum. Ik ben heel benieuwd hoe zij reageren. Want ik zal dan immers ook als een levend reclamebord door de stad lopen, als ik mijn jas aan heb 😉
Je ziet: ik hou een beetje bedekt waar het allemaal speelt, om te voorkomen dat het museum wordt overspoeld door vragen om een metertje stof. Ik hou jullie op de hoogte van hun reactie!
