Ditjes en datjes

Ik neem jullie mee in mijn dagelijkse wereld. Er lopen diverse creatieve projecten en zelf loop ik ook weer…!

Corona kilo´s

Ook ik ontkwam er niet aan. Waar ik normaal 17 km. heen en weer pendelde naar mijn werk, zat ik opeens thuis achter de computer. In een wereld die eng was vanwege de net-uitgebroken corona pandemie.

Niet bewegen en veel meer eten en snoepen leverde mij 5 kilo extra op. Ik was eerst van plan de afgelopen vakantie (een maand lang!) heel fanatiek sportief aan de slag te gaan. Daar kwam echt niets van.

Gek genoeg heb ik regelmaat nodig en het lukte niet om dat in mijn vrije tijd in te bouwen. Maar nu ik sinds een week weer werk (en fiets) wil ik proberen ook 2x per week een stuk te wandelen. Mijn streven is iedere maandag na mijn thuiswerk ochtend te lopen, plus op mijn andere vrije dag een keer (de woensdag of vrijdag). Afgelopen week is dat prima gelukt. Ik hoop zo snel mogelijk een routine in te bouwen, waardoor ik dit elke week gewoon ga vinden en het zo volhou.

Als stimulans neem ik mijn mobiel mee. Mijn Ei-foon heeft een stappenteller, dus dan weet ik ook hoe lang en hoe ver ik liep.

Doel

Bij het wandelen heb ik wel een ´doel´, of bestemming nodig. Zo liep ik afgelopen vrijdag naar de theewinkel in het centrum. Door corona mijd ik winkels zo veel mogelijk (ʻhallo Picnic!ʻ in plaats van ʻhallo Jumbo!ʻ…), maar hier is het nooit druk. Bovendien is er de regel dat er maar een klant in de winkel mag zijn. Ik wachtte even op mijn beurt op de stoep en het voelde veilig genoeg.

Ik koop thee daar, omdat ze het los verkopen. Ik kan een eigen blikje meenemen, dat zij vervolgens vullen. Ze hebben de meest bijzondere smaken. Zo ben ik lekker en verantwoord-verpakkingsloos bezig!

Daarna kocht ik schuin tegenover in het eveneens rustige wolwinkeltje een bol heerlijke sokken kasjmier. Van mijn schoonzus kreeg ik twee paar bijna gloednieuwe schoenen, die haar niet lekker zaten. Als bedankje ga ik de enige echte oma-sokken voor haar nabreien, die zij graag draagt.

Mijn creaclub/quilt bee is na corona eindelijk weer begonnen in het buurthuis. Komende woensdag ga ik daar een poging doen om bovenstaande sokken die oma ooit voor mij maakte in een patroon te vangen.

Singer naaimachine

Op de terugweg van mijn wandeling nam ik ook een kijkje in een verhuisde kringloopwinkel. In de enorme winkel stond (uiteraard) ook een handnaaimachine.

Omdat ik minimaliseer, heb ik ʻm niet gekocht. Later thuis heb ik even gekeken in de database hoe oud deze Singer was. Deze Y8.291.712 was een 66K model, geproduceerd op 15 nov. 1930, die in een oplage van 100.000 uit de fabriek kwam. Niet echt zo oud als mijn eigen huisgenoot dus…

Japanse denim

Voor mijn verjaardag mocht ik een fijne lap Japans denim uitzoeken van manlief.

View this post on Instagram

New trousers of Japanese denim *** Als je niet goed kan rekenen, heb je opeens stof over voor nog een broek! Japans denim schijnt de sterkste jeans ooit te zijn. We gaan het zien. #dediydiva #tessutistoffen #japanesedenim #spijkerbroek #naaien #opnaareenvolledigzelfgemaaktegarderobe #nofastfasion

A post shared by de DIY Diva (@de_diy_diva) on Sep 6, 2020 at 3:44am PDT

Het was lang geleden dat ik echt kleding had genaaid. Mijn laatste project was een paar schoenen. De temperatuur op zolder is nu weer normaal, dus ik zit er graag. Momenteel maak ik een nieuwe spijkerbroek voor de winter.

Het is echt slow sewing. Als ik een uurtje over heb, bijvoorbeeld na het avondeten, dan doe ik een stukje. Ik ga niet door tot het gaatje, maar stop zoʻn beetje als het tijd is voor het journaal. Hij hoeft niet in een avond af!

Hier zie je hoe ik de zakken maak. Dit is de eerste keer dat ik niet alles daarvan met spijkerstof maak. Ik gebruik ook wat rode katoen. De ervaring leerde dat je anders een vrij dikke, en zichtbare zak in je broek krijgt.

Onverwachte kans!

Ik mopper wel veel over alles wat tegenzit door corona. Dit weekend zou het 400-jarige volksfeest zijn geweest van onze kerk. Dit jaar vierde ik mijn 50-ste verjaardag niet zoals gepland in het Efteling hotel. Net als iedereen in Nederland maakte ik mee dat bepaalde leuke dingen niet door konden gaan.

Maar corona bracht mij qua werk een onverwachte wending. Toen wij in maart minder konden doen vanuit huis, vroeg een collega om hulp bij zijn project. Ik had tijd over, dus meldde ik mij als vrijwilliger. Een project waar ik mij met hart en ziel op stortte, omdat het helemaal bij mij als geboren Rotterdamse paste. Nu die collega onverwacht weggaat naar een andere baan, ben ik mogelijk degene die hem opvolgd. Spannend hoor!

Fijne creaweek allemaal en geniet van het mooie weer!