En dan lig je…

Het is even rustig hier geweest. Ik fiets graag naar mijn werk, maar vorige week ging het mis. En dan wordt je wereld weer even klein.

Fiets

Drie keer per week zit ik fluitend op mijn fiets naar het werk. Een uurtje heen en een uurtje terug alleen is echte me-time. Tijd om te suffen, tijd om leuke creatieve projecten te bedenken en soms ook tijd om al in mijn hoofd mijn werk voor te bereiden.

De laatste jaren ga ik op mijn electrische fiets, ook omdat dit zo prettig is omdat je niet-zwetend aankomt. Ik ging lekker, met zo’n 24 km per uur, want ik had ook nog eens wind mee. Het was net droog, maar het wegdek was nog nat van de regen. Ik had voorrang, maar opeens kwam er een auto van rechts, die wel heel hard aankwam. Zou ‘ie wel stoppen voor mij? Ik schrok en remde. Tegelijkertijd voelde ik mijn fiets naar links schuiven, en vloog ik naar rechts richting asfalt…

Oeps

Ik ga jullie niet verder vermoeien met mijn verhaal. De korte samenvatting is thuisgebracht – huisarts – spoedeisende hulp – ct scan van mijn hoofd – niets gebroken. Maar ik zag eruit als het monster van Loch Ness.

Heel apart, toen ik de dag erna noodzakelijk ging voor een nieuw (tijdelijk) brilmontuur, keken mensen in de winkelstraat mij na. Nou, normaal draaien de hoofden niet voor mij, haha. Ik ben een heel gewone Nederlander 😉

Thuis

Ik baalde ontzettend. Er stond net een leuke, maar drukke week op het programma, met een boekpresentatie van een bekende. Bovendien hadden we al een half jaar kaartjes in huis voor het concert van de Engelse zangeres Dido, die manlief en ik beiden leuk vinden. Maar herrie en fel licht kon ik echt niet hebben, bovendien waren het voornamelijk staanplaatsen. Gelukkig was man destijds zo slim om een annuleringsverzekering bij het concert te kopen.

Maar tegelijkertijd heb ik God Dank geen breuken. Ik besef heel goed dat ik veel slechter terecht had kunnen komen. Dus dankbaar maar gedeukt heb ik veel tijd op de bank doorgebracht. Man werkt net als ik parttime, en had toevallig ook een paar dagen vrij, dus dat was nog iets van gezellig.

Handwerken

Met mijn geschudde lijf leek het mij niet handig om veel schermtijd te nemen. Na een paar dagen hangen kon ik weer een beetje breien en zo ben ik mijn tijd doorgekomen.

Yep, ik ben weer terug bij mijn vertrouwde schaapjes. Ook zijn dit restjes sokken. De wat dikkere rose en grijze merinowol van Koningsdag kon ik niet verwerken op mijn breimachine, want die loopt daarop vast. Het blauw en groen is geen specifieke sokkenwol, maar gewoon acryl. Ik probeer nu sokken te maken met alleen het voetgedeelte van sokkenwol, voor de stevigheid. Ik hoop dat het beengedeelte wel wat “zwakkere” wol kan hebben.

Omdat ik niet echt een patroon heb, maar improviseer, werk ik met twee sokken tegelijk. Anders ben ik bang dat ik vergeet wanneer ik minder, of hoeveel regels ik precies van een kleur brei. Dat werkt ook wel lekker. Zo voorkom je het “ik ben klaar maar moet nu nog helemaal een tweede breien” syndroom 😉 Op mijn manier ga je gelijk op en dat is psychologisch prettig.

Morgen

Morgen ga ik weer werken. Ik was van plan om gelijk weer vol aan de bak te gaan, maar gelukkig is mijn man verstandiger. Op zijn advies doe ik deze week alleen de ochtenden. Ik heb nog een beetje een blauw oog, maar dat zie je alleen als je van nabij kijkt…

En ja, ik ga morgen met het OV, dus bus en trein. Zucht.