Outfit: zie ginds komt…

… de stoomboot, ik zie ‘m al gaan… Ik beken: ik ben altijd van het 5 decemberfeest blijven houden, ook nadat ik er zelf te groot voor werd. Met mijn eerste kind wachtte ik de Sint al op, toen zij een half jaar oud was. Beetje vroeg, nietwaar? Maar door mijn kleintje had ik weer een alibi om enthousiast mee te doen.

Afgelopen zaterdag stond ik niet op de kade. Ook de jongste is haar geloof in de goedheiligman verloren. Het einde van een tijdperk, dus enigszins treurend tekende ik toen maar mijn droombeeld. Zo blijf ik online voor eeuwig uitkijken naar de stoomboot met Sinterklaas en zijn zwarte Pieten.

Maritieme stof

De stof was liefde op het eerste gezicht. Op een Stoffenspektakel nam ik ‘m mee, zonder eigenlijk te weten wat ik er van zou gaan maken en (belangrijker) waarbij het zou passen. Maar deze print was zo leuk, die moest ik hebben.

Toch wil ik dat niet meer. Mijn garderobe is een tikkie rommelig en kent veel eenzame stukken, die geen bijpassende top of broek hebben, waardoor ik ze niet kan dragen. Ik denk dat ik mijn garderobe meer ga plannen, om vervolgens met een vastomlijnd plan richting stoffenmarkt te gaan. Een mooi ideetje voor 2016!

Naast het zelfgemaakte jasje zie je op de foto een zwarte My best jeans (tweedehandsje, dank je ma!) en gouden Puma sneakers. Die kocht ik in de Outlet bij Maasmechelen, België. Ze zijn geweldig, onder andere vanwege de houtprint van de inlegzool!

Patroon

Het was de tweede keer dat ik dit patroon uit de KnipMode 20nogwat van juni gebruikte. Jazeker, op zolder heb ik een verzameling van vele jaargangen KnipMode en BurdaStyle en een paar LaMaisonVictors. Wie bewaart heeft wat! Normaal schrijf ik wel op het overgetrokken patroon welk jaar het is, maar helaas niet bij deze.

De eerste keer maakte ik van canvas de originele jas in militaire stijl. Die zomerjas zit zo heerlijk, dat ik besloot nogmaals dit patroon te gebruiken, maar nu met een overslag. Bovendien is deze versie gevoerd, waardoor ik een flinke rest gebruikte van mijn gouden bodywarmer. Die stof kocht ik bij Toetenel modestoffen, nu helaas ter ziele.

Opgeleukt

Met een textielstift maakte ik het volgende naamsgrapje: Marine werd Martine.

Ik naai zeker niet foutloos. De manchetten zijn leuk, he? Zorgvuldig uit precies dezelfde stofdelen geknipt. Alleen jammer dat het de binnenkant van de omslag betreft…haha. Op de outfitfoto zie je dat de manchetten nu niet opvallen en opgaan in de rest van de stof.

De sluiting bestaat uit een drukker in de taille en bovenaan een clip. Die clip maak je vast aan een lus, maar dat bevalt niet. Hoewel de jas lekker snel sluit, waai je bij het minste zuchtje wind uit je jas. Verder slijt de lus ontzettend snel, ook al gebruikte ik stevig tassenband.

Waar ik bij de eerste zomerjasversie nog het idee heb dat ‘ie enigzins flatteert bij de taille, is dit hier niet het geval. Ik voel mij een Michelinmannetje erin, door de dikke voering.

Versie 3?

Ja, toch vind ik dit patroon een topper, maar dan wel als zomerjas. Alleen is dit zo’n karakteristiek jasje, dat maak je niet steeds hetzelfde. Ook al omdat dit soort military jasjes duidelijk een aantal jaren geleden in fashion waren.

Misschien ga ik er wel een Oostenrijks Heidi jasje van maken van gekleurde joggingstof. Dan maak ik die leuke pofmouwtjes bovenaan nog iets groter. Hmm, dat klinkt goed! Ik schrijf ‘m op mijn garderobe-plan-lijst!

Hebben jullie ook tips voor een topperpatroon, dat je al vele keren hebt genaaid?