Blogmas Kerstoutfit 1: geborduurde cape

Het is Blogmas week: deze week komt er iedere dag tot en met kerst een blog online en ik sluit de week af met een heuse bloghop! We beginnen de week met mijn kerstoutfit.

Bij mij liggen projectjes weleens een tijdje te wachten… Deze cape komt uit de BurdaStyle van augustus 2009. Ik vond ‘m gelijk leuk, maar pas in december 2015(!) begon ik eraan. Ik knipte de verschillende panden en borduurde die. Vervolgens bleef alles bijna een jaar liggen. Voor mij is dit typisch een voorbeeld van seizoensgebonden naaisel. De “Parijse chic” cape is echt een feestmodel, dus in januari wilde ik niet meer verder naaien. Kerst was immers voorbij. Maar deze kerst ging de cape in de herkansing!

Mijn eigen cape is dit jaar op tijd klaar voor kerst! Samen met de donkerblauwe Pieke trui voor eronder en de donkere jeans wordt dit mijn feestoutfit. De suffe strik liet ik weg. Het borduursel op de zijpanden moest immers de aandacht trekken.

Stof

Dit is mijn laatste restlap uit de opheffingsuitverkoop van Toetenel: donkerblauw fluweel van mooie kwaliteit. De prijs weet ik niet meer, maar voordelig was het wel. Ik gok zo’n 15 Euro voor 1,5 m. Wat is fluweel toch lastig te fotograferen. Mij lukt het niet om de prachtige glans van deze stof te “vangen”. Maar goed, hier zie je het motief dat ik borduurde met de Pfaff Creative 1.5. Het is een patternhack van nr. 43, ik stopte na de eerste kleur. Hier zie je het volledige motief, met gele tulpen, op de Brielse glazendoek.

Het motief is ook eenmaal gespiegeld, om niet precies twee dezelfde borduurtjes in dezelfde richting te hebben.

De cape is heerlijk warm, zeker over Pieke´s sweater uit één stuk. Ik heb een hekel aan koukleumen, als ik al die blote kerstjurkjes zie dan begin ik al te rillen. Dat heb ik nooit begrepen, blote armen in de winter…

Met de voering heb ik geklungeld. Ik had van mijn grote cape die ik droeg over mijn promotiejurk nog restanten kobaltblauw fluweel over. (In febuari is het inmiddels 6 jaar geleden dat ik promoveerde, dan zal ik eens over die cape en bijbehorende jurk bloggen!) Daar wilde ik een bijpassende tas van maken, maar het bleek dat ik ook deze Parijse cape ermee kon voeren.

Leermomentje: voortaan gebruik ik uitsluitend gladde voeringstof!

Het leek een geweldig idee, mooi dezelfde stof in jas en tas, maar je ziet het alleen als ik mijn armen optil… Dus: voortaan gebruik ik alleen maar GLADDE voeringstof. Achteraf is het toch wat bobbelig en dik geworden door die fluwelen voering. Zouden schoudervullingen een verbetering zijn? Ik weet het niet, want ik heb al behoorlijk brede schouders van mijzelf.De cape sluit met twee drukkers: eentje zoals het hoort op het bustepunt en eentje bovenaan bij de hals. Om “lelijke losheid” te voorkomen, heb ik wat textiellijm gedaan tussen voorpand en belegpand ter hoogte van de drukker. De onderzoom heb ik met de hand vastgenaaid, dat vind ik mooier dan doorstikken met de naaimachine. Zo blijft de afwerking onzichtbaar.

De feiten

• Patroon: BurdaStyle 09/2009
• Stof: Toetenel uitverkoop coupon fluweel
• Voering: Rest fluweel van promotiejurk
• Kosten: Niet echt duidelijk, want alles kwam uit (oude) voorraad. Ik gok op 15 Euro fluweel en vervolgens ongeveer 5 Euro fournituren (borduurgaren, drukker, gewoon garen).
• Tijd: Kan ik ook weinig over zeggen, omdat het over een tijdspanne van een jaar is gemaakt. Ik gok, inclusief borduren, op 8 uur werk.

Credits afbeelding: Burdastyle.de

Conclusie

De cape is heerlijk warm en draagt comfortabel, dus ik zal deze kerst geen kou lijden in de kerk en thuis aan de kerstdis. Hij is wel ietwat onpraktisch onder een buitenjas, want dan zitten te armflappen klem. Het grootste probleem is echter de maat… Ik maakt het model gewoon in 42, wat ik altijd draag. Als ik mijn armen keurig langs mijn lijf houd, dan zit de cape geweldig. Maar o wee als ik erin “leef”. Dan trekt de cape op bij de schouders en de drukkers, vooral de onderste.

Normaal hou ik bij het maken van jasjes altijd rekening met extra rugbreedte, want anders zijn de mouwen te krap. Dit keer deed ik dat niet, omdat er geen mouwen inzitten en ik uitging van meer ruimte bij de voorstukken bij de cape. Fout gedacht.

Toen ik deze blogpost schreef en weer de foto met het iele Burda fotomodel zag, besefte ik waarom mijn cape “hét” toch niet heeft. Zij is smal in een grote cape, ik ben een echte Hollandse meid in een te smalle cape. Het is ongelofelijk maar waar. Zelfs een cape kan te klein zijn…

Morgen: de bijbehorende tas van mijn kerstoutfit. Gaat dit wel lukken? Lees maar mee!